Tegelijkertijd wijst Terpstra op de tegenstrijdigheden in de verwachtingen van burgers over de manier waarop de politie zich gedraagt. ‘Enerzijds wil in Nederland een groot aantal burgers dat de overheid hard en repressief optreedt, tenminste zolang het de Ander betreft, die als bedreigende buitenstaander wordt ervaren. Gaat het echter om overlast of criminaliteit door personen die tot de eigen kring worden gerekend, bijvoorbeeld de jeugd uit eigen straat of dorp, dan heeft men heel andere wensen ten aanzien van de politie. Deze moet dan vooral bereikbaar en beschikbaar zijn. Men wil dan een herkenbare en benaderbare ‘agent’ die een open oor heeft voor de zaken die in de directe omgeving spelen en daar begrip voor heeft’. Als tweede hiermee samenhangend verschijnsel noemt Terpstra de verwachtingen van burgers dat de politie hard optreedt bij verstoring door groepen waarmee men zich niet kan identificeren, maar voor zichzelf het recht op vrijheid of avontuur claimen, ook als dat ten koste gaat van de veiligheid van een ander.

In het algemeen kan gesteld worden dat burgers enerzijds verwachten dat de politie optreedt en de verantwoordelijkheid voor de veiligheid neemt. Tegelijkertijd neemt het ontzag voor de politie af en komt het steeds vaker voor dat de politie in haar taak wordt gehinderd. Zo neemt het aantal geweldsincidenten tegen de politie toe en worden deze tegelijkertijd steeds ernstiger (website: geweldtegenpolitie.nl).

Sprekend over het dilemma ‘afstand houden of verbinding leggen’ wijzen deelnemers tijdens de expertmeeting op de verbindende rol van de politie. Hier ligt voor hen de kracht van de politie. Een van de deelnemers noemt verbinding houden ‘de levensader van de politie’.