Terpstra merkt op dat door het toenemend belang van risicomanagement andere waarden dan alleen strafrecht een grotere betekenis hebben gekregen in de reacties op criminaliteit en overlast. In het kader van risicomanagement gaat het bijvoorbeeld om schadelastbeperking, om effectiviteit en efficiency, om aandacht voor preventie en voorzorg. Het gaat niet in de eerste plaats om de dader (diens straf en resocialisatie), maar om de daad. We willen de omstandigheden zo beïnvloeden dat de kans op crimineel gedrag zo klein mogelijk wordt. Deze ontwikkeling is van invloed op de inzet van dwangmiddelen en van opsporingsbevoegdheden.

Daarnaast neemt de positie van het slachtoffer in het denken over onveiligheid een steeds belangrijker plaats in. Deze ontwikkelingen betekenen niet dat het strafrecht minder belangrijk wordt, getuige de belangstelling van de media voor strafzaken en de keuzes van de politiek. Terpstra duidt dit eerder als een hernieuwde fascinatie voor straf en het kwaad.